ترجمه و نگارش :
عباس صفاری
انتشارات مروارید - تهران روبروی دانشگاه
-------------------------------------
بخشی از مقدمه کتاب :
شعر چين تنها دريچه اي ا ست كه از ميان آن سرتاسر پانوراماي تاريخي و فرهنگي اين تمدن را مي توان مشاهده كرد. ما خيام، مولوي و حافظ را به جهان عرضه كرده ايم و آنها آثار گرانبهاي توفو و لي پاي و وانگ وي را به گنجينه شعر جهان افزوده اند. اما آنچه جاي تاسف بسيار دارد، اين است كه به رغم همسايگي طي قرن ها و لطمه خوردن هاي مكرر از جانب دشمني يگانه، هرگز نتوانسته ايم از شعر و ادب و هنرهاي نوشتاري يكديگر تاثير بپذيريم. به استثناي مينياتور كه از نگارخانه هاي چين به ايران رسيده است و هنر قالي بافي كه بايد از ايران به چين رفته باشد، داد وستد قابل ذكري در عرصه هاي هنر نداشته ايم. اسنادي نيز موجود است كه نشان مي دهد انديشه هاي بودا از طريق خراسان، افغانستان و ديگر ايالات شرقي ايران به چين رفته است. اگرچه قرن ها پس از آن، اسلام نيز از همين مسير تا مرزهاي امروزي «ماندرين» پيش مي رود؛ اما رواج تعاليم و انديشه هاي بودا از طريق ايران بدون ترديد آخرين رويداد عمده و قابل ذكري است كه خارج از حوزه تجارت، مراسلات و مكتوبات ديواني و دولتي انجام مي پذيرد و نقش ما نيز در اين نقل و انتقال در حد ميانجي است و چيزي از خود به آن نيفزوده ايم.»