سر صبحی خواندن خبری در بخش فرهنگی ایسنا اعصابمان را مقداری خط خطی کرد . خبر مربوط به میز گردی بود که تعدادی از اساتید زبان فارسی نشسته بودند تا مشکلات این یتیم بی سرپرست را حل کنند . یکی ازاستادان که گویا حکم سرپرست گروه را دارد چندین بار به جای کلمه ( رومی ) واژه مندرآوردی و غلط ( رومیائی ) را به کار می برد . دو نفر دیگر هم که احتمالا بی سواد تر ازآقای دکتر هستند هیچ اعتراضی نمی کنند .انواع صفت ها و از جمله صفت نسبی از دروس اولیه دستور زبان فارسی است . از همان سال اول دبیرستان دانش آموز یاد می گیرد که با افزودن ( ی ) نسبت به آخر اسم ، صفت نسبی درست می شود . مثل شیرازی ، تبریزی ، آلمانی ، لبنانی و غیره . در موارد نادری هم که کلمه ای با واکه های بلند ( حروف صدا دار ) ختم شده باشد ، مانند کانادا ، شیلی ، لیبی و غیره اسم صفت آن به صورت کانادائی ، شیلیائی و لیبیائی نوشته و تلفظ می شود . به غیر از آن اما در تمام مواردی که کلمه با حروف بی صدا پایان می یابد از یک قاعده پیروی می کنند مصر می شود مصری ، هند می شود هندی ، و رُم یا روم میشود رومی ، نه رومیائی آقای دکتر !!!!! رومی ، درست مثل لقب مولانای خودمان که غربی ها نیز به او رومی می گویند . ا